Samenvatting

Stoornissen in het kauwen en slikken bemoeilijken het adequaat innemen van voedsel. Slikstoornissen ontstaan met name door neurologische aandoeningen (o.a. beroerte of spierziekte) of tumoren in het hoofd- en halsgebied. De diagnose wordt gesteld op basis van de klachten van de patiënt, observatie en testen van het slikken en zonodig radiologisch of endoscopisch slikonderzoek. Afhankelijk van de aard en de ernst van de slikstoornis, bestaat de behandeling uit oefeningen om het kauwen en slikken efficiënter en veiliger te laten verlopen, onder begeleiding van een logopedist. Tegelijk moeten vaak voedingsconsistenties (tijdelijk of blijvend) worden aangepast door de diëtist in overleg met de logopedist. Een voedingsconsistentiematrix kan daarbij behulpzaam zijn.