Samenvatting

Verpakkingen en gebruiksartikelen, bestemd om met levensmiddelen in aanraking te komen, oftewel voedselcontactmaterialen, kunnen mogelijk stoffen afgeven aan het levensmiddel. Om te voorkomen dat er een risico voor de volksgezondheid optreedt zijn er op EU-niveau wettelijke algemene basisregels opgesteld in de kaderverordening (EG) nr. 1935/2004 waaraan alle voedselcontactmaterialen moeten voldoen. Daarnaast is er geharmoniseerde specifieke wetgeving voor voedselcontactmaterialen die bestaan uit kunststof, geregenereerde cellulosefolie (cellofaan), actieve en intelligente materialen en gerecyclede materialen. Niet-geharmoniseerde materialen, zoals papier, glas, rubber enz., vallen onder de nationale wetgeving. De regelgeving van voedselcontactmaterialen is gebaseerd op positieve lijsten. Dat wil zeggen dat alleen die stoffen zijn toegestaan als grond- en hulpstoffen, die op deze lijst staan. Voor een aantal stoffen zijn op basis van hun toxicologische eigenschappen specifieke migratielimieten opgelegd, of een maximaal restgehalte in het voedselcontactmateriaal. Verder worden aan het eindproduct bepaalde eisen gesteld. Ook de omstandigheden waaronder de verpakkingen en gebruiksartikelen getest moeten worden op chemische veiligheid, zijn wettelijk vastgelegd.