Samenvatting

Ondernemers die levensmiddelen verhandelen buiten Europa krijgen te maken met gecompliceerde mondiale handelsovereenkomsten die in conferenties worden vastgesteld. Binnen Europa is de levensmiddelenwetgeving in de afgelopen decennia vanuit de Europese Unie (EU) stelselmatig verder uitgebreid naar alle facetten van de levensmiddelenbereiding. Hierdoor is een zeer omvangrijke verzameling ontstaan van Europese verordeningen, richtlijnen en commissiebesluiten. Deze beïnvloedt de nationale wetgeving die sterk aan veranderingen onderhevig is. De EU probeert de wetgeving overzichtelijker te maken door de verschillende verordeningen en richtlijnen die betrekking hebben op eenzelfde onderwerp, te bundelen in één nieuwe verordening. De nationale wetgeving implementeert de EU-wetgeving voor de Nederlandse situatie en stelt aanvullende regels waar onze overheid dit uit oogpunt van de volksgezondheid of marktordening noodzakelijk vindt. De belangrijkste regels om de kwaliteit en veiligheid van levensmiddelen te waarborgen zijn beschreven in de Warenwet. Op basis daarvan kunnen voor de verschillende categorieën van waren specifieke regels worden opgesteld die zijn te vinden in Warenwetbesluiten en -regelingen.